Waar denk je
aan bij Starbucks? Veel te dure koffie? Lange rijen? Ik in elk geval niet
direct aan ‘racial issues’. Gelukkig,
want dat is een onderwerp waar menig merk niet mee geassocieerd wil worden.
Toch stuitte ik vorige week op een blogpost
over een campagne van Starbucks:
‘#RaceTogether’. In de blog mooi omschreven als het ‘Starbucks #RaceTogether
fiasco’. Ough, dat klinkt niet al te best.
Kort
samengevat gaat het om een campagne waarmee Starbucks de conversatie over rassengelijkheid
wilde starten door Starbucks baristas #RaceTogether op koffiebekers te laten schrijven
of een sticker met dezelfde tekst op de beker te laten plakken. Dat het goed
bedoelde initiatief niet door iedereen even
open armen werd ontvangen is vast geen verassing - meer over de precieze
reacties vind je hier.
Wat ging er mis?
In eerder
genoemde blogpost
beschrijft Cristina Canale wat Starbucks tijdens de #RaceTogether crisis precies
verkeerd heeft gedaan, namelijk:
- Niet voorbereid op (negatieve) reacties;
- De Starbucks PR Executive verwijderde zijn Twitter account;
- Geen excuses aangeboden voor de campagne.
Onbeslagen ten ijs(koffie)

Slim, geen excuses; het four-element model
Dat
Starbucks geen excuses heeft aangeboden vind ik eerder sterk dan fout. Door
geen excuses aan te bieden geeft Starbucks aan dat ze achter de campagne staan.
Aan het einde van de campagne posten ze een bericht vanuit de CEO waarin ze dat
expliciet
betuigen. Hij geeft aan dat rassengelijkheid inderdaad een
ongemakkelijk onderwerp is, maar dat ze bij Starbucks vastberadener dan ooit
zijn om het probleem onder de aandacht te brengen. Deze werkwijze klopt perfect
bij drie van de vier elementen van het ‘four-element model’ van Gillinghamen Noizet. Om succesvol uit een
crisis te komen is het volgens hen belangrijk dat je volgens de volgende punten
werkt:
- Denk aan het publiek en de media
- Handel snel
- Wees puur/openhartig
- Toon betrokkenheid en medeleven
Erg snel met de reactie waren ze niet – einde van de campagne, no need to say more- maar op de overige drie punten scoort Starbucks goed. Door aan te geven dat ze begrijpen dat het publiek en de media ‘heftig’ reageren geven ze aan dat ze de zorgen en gedachten begrijpen en aan het publiek en de media denken. En door überhaupt het risico op imago schade te nemen tonen ze dat ze mensen boven het merk zetten, en dus punt betrokken zijn. Mooi, punt één en vier afgevinkt.
Vanaf het
begin zijn ze consistent geweest in hun campagne. Ondanks de vele negatieve
reacties hebben ze de campagne doorgezet, zijn ze eerlijk geweest over de
intenties – namelijk het gesprek over rassengelijkheid openen- en hebben ze aan
het eind weer duidelijk gemaakt waarom ze aan de campagne waren begonnen. Dus
ook op punt drie scoren ze prima.
Van conversatie starter, naar afsluiter
De tweede
fout – het verwijderen van het twitter account- vind ik geen slimme actie. Door
het account te verwijderen ben je niet eerlijk en open, niet consistent en laat
je indirect zien dat je niet aan het publiek denkt of meeleeft, omdat je hun
berichten niet meer kunt ontvangen. Jammer, uit onderzoek
blijkt dat juist open en eerlijkheid een van de belangrijkste punten is voor
merken in een PR crisis.
Uiteindelijk
heeft Starbucks het nog niet zo slecht gedaan, alleen het verwijderde
twitteraccount is zonde. Of was het gewoon een handige manier om de storm van
reacties te stoppen.. Wat vind jij?
Oh and Cristina, since you don't speak Dutch, let me know if you need a quick translation ;).
Over de auteur:

No comments:
Post a Comment