Met een korreltje zout nemen?

                                       (Foto van Nissewaard actueel)

De discussie omtrent kunstgrasvelden in Nederland is weer aangezwengeld. Dit keer is de oorzaak niet te vinden in de prestaties van het Nederlands elftal maar een minuscuul bestandsdeel van het kunstgras. De boosdoener? Rubbergranulaat, het overblijvende materiaal na het verpulveren van onder andere autobanden. Dit Rubbergranulaat zou namelijk schadelijk zijn voor de volksgezondheid. En niet zomaar schadelijk, nee zelfs kankerverwekkend. In het buitenland zouden er zelfs al gevallen bekend zijn van jeugdige keepertjes met Leukemie door deze stukjes rubber.

Issue management

Het tv programma Zembla kwam op woensdag 5 oktober met bevindingen dat het sporten op kunsgras met het zogenaamde rubbergranulaat mogelijk kanker verwekkend is. Tevens toonden zij aan dat het RIVM nooit daadwerkelijk onderzoek heeft gedaan naar de mogelijke gevolgen voor de volksgezondheid van het sporten op een desbetreffende ondergrond. Deze kwestie mag gerust onder de noemer public affairs geschaard worden. Volgens Grunig (2001) gaat public affairs namelijk om het managen van issues, en dat lijkt precies wat er hier gebeurd is. Bij een dergelijke kwestie zijn er vaak sprake van verschillende partijen, die de eigen belangen zo positief mogelijk probeert te behartigen. Zo ook in dit geval. In het geval van de rubbergranulaat kwestie, zijn er de volgende partijen te onderscheiden: Ministerie van volksgezondheid, producenten van kunstgras korrels, en tenslotte ouders en kinderen. Maar hoe kan het dan dat met zoveel tegenstrijdige belangen nu pas dit nieuws naar buitenkomt? Het antwoord: vakkundig lobbyen.

Expertise?

De desbetreffende kunstgrasvelden lagen er ver voordat Zembla er aandacht aan besloot te besteden. Voordat de kunstgrasvelden ooit zijn aangelegd is er nooit afdoende onderzoek gedaan naar de mogelijke gevolgen. Waarom? Uiteraard is het antwoord op deze vraag geld gerelateerd. Immers, goed onderzoek doen naar de gevolgen van iets, neemt tijd en dus geld in beslag. Het is natuurlijk niet vreemd dat de producenten van dergelijke velden liever niet hebben dat dit nieuws naar buiten is gekomen. Echter van het ministerie van volksgezondheid mogen de burger toch wel iets anders verwachten. Het ministerie echter, wou waarschijnlijk voornamelijk het gezichtsverlies niet lopen dat er nooit eerder onderzoek is uitgevoerd. Vanuit het oogpunt hoe public affairs medewerkers de eigen taken beoordeelt is dit op z’n minst merkwaardig te noemen. Uit onderzoek van Von den Driesch en van der Wurff (2016) blijkt namelijk dat zij zichzelf ook een expert functie toewijzen, met als functie de gemeenschap voor te lichten. Hieruit blijkt wel dat elk onderzoeksresultaat gevoelig is aan een zekere interpretatie gevoeligheid.

Recht van de grootste

Een verklaring voor het feit dat er nooit daadwerkelijk onderzoek gedaan is naar de gevolgen van het kunstgras veld, kan gevonden worden aan de hand van Kurzen en Cooper (2013). Zij stellen dat de mate waarin een partij in staat is tot het beïnvloeden van regelgeving onder andere afhankelijk is van de sterkte van het frame en de grote van de coalitie. De producenten hebben waarschijnlijk het meeste geld en dus de grootste coalitie. Tevens is een sterk frame niet moeilijk te bedenken, wat is er immers nou gevaarlijk aan autobanden?

Over

 Diederik is student aan de Universiteit van Amsterdam, hier volgt hij de master persuasieve communicatie. In zijn vrije tijd is hij een fervent supporter van Ajax.